چهارشنبه غروب  در حین مرور سایت ها و وبلاگ ها بودم که متوجه شدم استاد موسیقی فولکلور گیلان فریدون پوررضا دیگر در بین ما نیست . خبر درگذشت او برایم بسیار ناراحت کننده بود و مطمئنم که این حس اکثر گیلانی هاست . استاد فریدون پوررضا شخصیتی فراتر از یک خواننده و آواز خوان داشت .او را به حق می توان در زمره محققان و پژوهشگران فرهنگ گیلان و همچنین موسیقی ایرانی دانست . همه می دانند نوع ملودی و ترانه ی مورد استفاده استاد فریدون پوررضا با اکثر خوانندگان معاصر گیلانی تفاوت داشت و این نشان از دقت نظر و تحقیقات او داشت .
نمی خواهم همان حرف های تکراری که ما قدر او را ندانستیم بزنم ولی ای کاش فضایی ایجاد می شد که بهتر می توانستیم از ایشان استفاده کنیم . مسلماً استاد فریدون پوررضا دیگر تکرار نخواهد شد و باید امیدوار بود که شاگردانش همه ی آنچه استاد برایش زحمت کشیده بود را زنده نگهدارند و حفظ کنند .تا آنجا که اطلاع دارم دغدغه استاد این اواخر ، چاپ کتابی در خصوص موسیقی بود . همان کتابی که ظاهراً استاندار سابق گیلان قول مساعدت در خصوص چاپش را داده بود که فکر می کنم پس از چند سال انتظار، خلاصه همین چند ماه پیش چاپ شد .
شرایط زندگی استاد آنطور که خودش بارها اشاره می کرد در دوران کودکی و نوجوانی مساعد نبود. همین موضوع باعث شد تا درد و غمم خود را اینگونه بیرون بریزد از طریق نغمه و ترانه . استاد در مصاحبه می گوید :« میل داشتم بخوانم، نه آهنگی، نه دادی، می‌خواستم فریاد دل خودم را بخوانم، می‌خواستم مرثیه‌ی روزگار خودم را بخوانم.»
می توان گفت آن دقت و ظرافتی که استاد در تمام ترانه ها و اوازهایش دارد ناشی از همین همجنسی با روزگار بود . به جد میتوان ادعا کرد که فلسفه وجودی و چگونگی پیدایش همه ترانه ها و زمزمه ها را با تحقیق و پژوهش می جست و بعد اجرایش می کرد و البته از همین جا می شود تفاوت او با سایر خوانندگان را پیدا کرد . همین موضوع هم باعث می شود که وقتی صدای او در تیتراژ یکی از سریال ها ی صداو سیما در سطح ملی پخش می شود ، با وجود اینکه خیلی ها حتی معانی اشعار را نمی دانند گیلک و غیر گیلک دل می دهند و شیفته و مجذوب ترانه و صدا می شوند . این معجزه ی پوررضا بود .
نمی دانم این فقدان چگونه جبران می شود ؛ ولی امیدوارم که شاگردان استاد هوشیار باشند و نگذارند هنر استاد مدفون شود .من مطمئنم استاد فریدون پوررضا هرگز از یادها نخواهد رفت ، این را حضور مردم در مراسم تشییع جنازه اش گواهی می دهد و از آن مهمتر آثارو صدای ماندگارش .روحش شاد ... .

این هم یک نمونه دقت و ظرافت استاد فریدون پوررضا در اجرای یک ترانه :

درختی مو بَکاشتم دیر وختی
اونِ سایه نشینم روز سختی
سیابادِی بِما وای ریشا بَبُرده
که مو طالع نداشتم هیچ وختی

به فارسی :
دیرزمانی درختی کاشتم
تابه روز سختی زیر سایه آن بنشینم
طوفانی در گرفت و آن را ریشه کن کرد
که من همیشه بدشانس بودم(از بدشانسی من بود)


تعدادی فایل از اجراهای استاد فریدون پوررضا در آرشیوم داشتم که اینجا آپلود کرده ام . می توانید بصورت آنلاین تماشا و یا دانلود نمایید.

همين مطلب در كوچك جنگلي دات آي آر